“تئاتر بازی، بازی ِزندگی “
تئاتر بازی، نمونه ی جذاب وخلاقی از فرم تکرارشده ی تئاتردر تئاتر و تجربه ی بهم آمیخته نقش و زندگی واقعیست که با مهارت پرداخت، و آشنازدایی های ذهنیت های پیشین ،حرفه ای اجرا می شود.
میزانسن های درست، بازی های روان و پخته، نور ِکارکردی، و صحنه ای که اگر “بی چیز” است اما مملو از فضاهای تخیلی ِقوی ست که با تمرین هرنمایش، دکورها در ذهن مخاطب ساخته وپرداخته می شوند. و قدرت صحنه، در ید ِبازی و خلوص ِحرکت ِبازیگران و تجربه ای منحصر می شود که اندازه و بجاست .
فضای وهم آلود، سیال و پرابهام متن، اجرا را به سمت رئالیسم جادویی می کشاند، و اگرچه اتفاقات بدیهی ،ملموس و حقیقی درنقش ها و زندگی واقعی کارکترها درهم می آمیزد اما وجه معنوی وتراژیک را نیز باخود سایه به سایه دارد .آنچنان که مرثیه ی مرگ را پیش از وقوع آن به زیبایی در صحنه می سراید.
نفوذ به جهان زنانه در تئاتربازی ، لطیف، پررنج و مهرورزانه ست … واز معدود متنهایی ست که میتوان از نویسنده ای مرد، با طیب خاطر پذیرفت..
نیلوفرثانی
گروه نقد هنرنت
۲۷اردیبهشت ۹۷
سالن سایه
